DBZ-2019 - - 93

Onvervreembaar

In een steegje hangt de hitte.
Zinderend fonkelnieuwe letters.
Schoonheid op een witte muur.
Waarom zoeken naar die ene,
terwijl er zoveel mooie staan?

‘Ik vervreem geregeld,’
legt een vrouw met fiets mij uit.
‘Van wat ik deed, vervreem ik soms.
Van mijn doel, of van mijn man.
Onvervremen. Daar oefen ik nog op.’

Bedoelde Ida het onwrikbaar.
Uitgesloten.
Zeer beslist.
In een Zutphens steegje
liggen alle wegen open.

© Merel Hubatka, stadsdichter Zutphen 2019 -

NB. Dit was een reactie op de vergeten ‘d’ in het gedicht van Ida Gerhardt op een Zutphense muur.