Er is een spoor, een tinteling van licht,
een afdruk en een draad te breekbaar
om je vast te houden,
er hangen tekens in de bomen,
een wenk in een weerspiegeling.
Een raadsel ritselt langs wat
je dacht te kennen:
aarde, water, steen.
Lagen over lagen
stapelen momenten
op tot tijdloosheid;
het wachten op
de komst en ook
alweer verlaten zijn.
Ben je wel of
niet verdwaald,
loopt hieronder
of hierachter
nóg een weg?
Je bent te klein
en je verlangen
veel te groot,
er zijn geen pijlen.
Niets is meer wat het lijkt, je kunt alleen
nog maar vertrouwen op je eigen stapvoets
gaan – er is een spoor als je
maar kijkt als je maar
gaat. Een schittering
bewaakt wat je
onderweg
verloor en
wat te
wachten
staat.

© Otteline van Panthaleon van Eck, stadsdichter Zutphen 2019 -

 Spoorzoeken is geschreven tgv de opening van de tentoonstelling 
Schitteren door Afwezigheid in het Stedelijk Museum Zutphen.