In Memoriam A.Buis

Geboren in een verbrande havenstad, je vader
weggevoerd, je moeder brengt je naar een weeshuis,
zozeer aan lager wal, nergens kun je echt ankeren,
al zeeman voor je eerste aanmonsteren

Je ziet het ongeluk in een storm wachten
op een collega die wél een gezin heeft,
met wie je kaartspeelt, het is jouw troef,
je enkel in de kluwen die je achtervolgt

Je krijgt een bodemloos verlangen haven worden
voor een vrouw. Je haalt haar op aan het touw
waaraan de zee trekt, je schulden, je missende anker

Het abuis van goede wil vreet aan je als vuur. Je past
Nu ben je los, quitte drijf je met de golven mee
naar de nieuwe stad, een nieuw spel, vaarwel

Hanz Mirck sept 08